De buurt oordeelt dat hij een slechte invloed heeft en zo wordt Nino door zijn ouders uit de stad verdreven en vestigen ze zich op het platteland. Daar dwaalt de tiener door een bos dat lijkt alsof het spookt. Almamula, die hen ontvoert die “vleselijke zonden en onreine daden” begaan, sluipt er rond. Het is zomer: lichamen zweten, de grens tussen droom en werkelijkheid vervaagt. In deze wereld omhult door gefluister, onuitgesproken verlangens en gebeden komen Nino's nieuwsgierigheid en erotische fantasieën naar boven. Juan Sebastian Torales slaagt erin de fantasieën van zijn jonge held voelbaar te maken, terwijl hij zonder al te veel oordeel de doos van Pandora van schuldgevoel opent, ruimschoots gevuld door elke zichzelf respecterende katholieke opvoeding.
