Een lijkwagen rijdt door de straten van Medellín terwijl een jonge regisseur vertelt over zijn verleden in deze gewelddadige, conservatieve stad. Hij herinnert zich de pre-productiefase van zijn eerste film, een krankzinnig fictief werk met marginale geesten: spoken die terugkomen om de stad te achtervolgen die hen tekende. De jonge queer-scene van Medellín staat centraal in de film, maar de hoofdpersoon sterft aan een overdosis voordat de opnames klaar zijn. Ergens tussen werkelijkheid en fictie verkent Anhell69, een filmisch gedicht van rouw maar ook van hoop, de dromen, twijfels en angsten van een verbrijzelde generatie en hun strijd om door te gaan met het maken van films.
